Het consultatiebureau..

Gepubliceerd op 19 januari 2019 om 06:00

Het consternatie bureau, oftewel; het consultatiebureau. De één heeft hele goede ervaringen, de ander mindere. Ik hoor bij die laatste groep.

Wat is het consultatiebureau..

Als je kindje ongeveer twee weken oud is, komt de wijkverpleegkundige bij jullie langs. Hij of zij komt kennis maken en geeft wat uitleg over hoe het op het bureau werkt. Ze verteld over de weeg uurtjes (daar kun je zonder afspraak naartoe om je kindje te meten en wegen) waar je vaak ook terecht kunt voor vragen. 

Tot je kindje een half jaar is, bezoek je het consultatiebureau maandelijks. Daarna iets minder vaak. Je krijgt tijdens die bezoeken te maken met de jeugdarts en de verpleegkundige. Zij kijken naar de ontwikkeling en groei van je kindje. Je kunt hen vragen stellen en ze geven advies. Zij verzorgen ook de inentingen.

Sommige consultatiebureau’s werken met een groeiboekje, andere met een online volg systeem.

Naast de reguliere consultatiebureaus, zijn er ook antroposofische consultatiebureaus. De artsen en verpleegkundigen hebben naast de benodigde reguliere opleiding(en), ook uitgebreide antroposofische scholing gevolgd. Wil je daar meer over weten, kijk dan eens op www.kinderspreekuur.nl

 

Mijn ervaring..

Wij komen bij het reguliere consultatiebureau, simpelweg omdat het vlakbij is.

Bij Joshua begonnen we natuurlijk in een andere stad. Daar heb ik overigens nooit gekke dingen meegemaakt. Nu met Julia lopen we vanaf dag één bij het bureau in Soest. Al vlot merkte ik een enorm verschil in artsen en verpleegkundigen.  Bij het eerste bezoek kwamen wij bij de jeugdarts. We vertelde haar over de 20 weken echo en de laatste week van de zwangerschap waarin we onder controle van het ziekenhuis kwamen. Ik vertelde haar ook hoe boos ik was toen bleek dat ze mij in het ziekenhuis niet alles hadden verteld. Zo bleek dat ze op één van de echo’s een mogelijk verminderde bloedtoevoer naar Julia haar hoofdje hadden gezien. Dat hoorde wij pas de volgende afspraak. Zij onderzocht Julia en stuurde ons door naar het ziekenhuis voor een bezoek aan de kinderarts. Dit omdat er na de geboorte geen verdere controle was geweest op alle dingen die in de zwangerschap waren gezien (cyste in het hoofdje, vlekje op het hartje, verminderende bloedtoevoer naar het hoofdje). 

In het ziekenhuis vertelde de kinderarts dat zij inderdaad ook een hartruisje hoorde. Huh? Inderdaad? Hoezo inderdaad? De jeugdarts bleek dit ook gehoord te hebben en dit ook op de verwijzing te hebben gezet (mijn Dokters is niet zo vloeiend). Ze had het ons alleen niet verteld. Ik was echt heel erg boos! Ik bedoel, ik had daar een heel verhaal verteld over wat ik er van vond dat ze in het ziekenhuis informatie voor ons hadden verzwegen en nu deed zij hetzelfde! Ik heb de volgende dag dan ook meteen gebeld met het verzoek om de arts mij te laten bellen. Dat deed ze. Het was natuurlijk niet haar bedoeling geweest ons buiten te sluiten, ze wilde ons niet ongerust maken. Ik heb geeist dat alle informatie over onze dochter met ons gedeeld zou worden. Ik bepaal zelf wel waar ik mij wel en geen zorgen over wil maken. We hadden met Julia in de zwangerschap al het nodige meegemaakt en ik wil gewoon weten hoe het met mijn kind is. Daarbij voelde ik me enorm stom omdat de kinderarts er ook vanuit ging dat wij op de hoogte waren van de bevindingen van de jeugdarts.

Met de jeugdarts heb ik het uitgesproken maar je begrijpt misschien dat ik haar vanaf dat moment niet echt meer serieus neem.

De afspraak daarop kwam ik bij de verpleegkundige. Een ontzettend lieve meid! Stond ik dan, met mij dubbele kinderwagen, een drammende Joshua en wallen tot mijn knieën. Ze vroeg of het wel goed met mij ging. In de eerste instantie schrok ik een beetje van die vraag. Ging het wel goed met mij? Ze gaf me de tijd om mijn verhaal te doen dus ik ben maar gewoon bij het begin begonnen. De koop van het nieuwe huis, de verbouwing die in de soep liep, de zwangerschap met alle controles waarbij er dan weer wel, en dan weer niet iets aan de hand zou zijn met Julia. Ja, dat alles bij elkaar was me best zwaar gevallen. Daarbij zaten we dus ook nog te wachten op een afspraak bij de kindercardioloog (waar uiteindelijk alles in orde bleek met Julia). Ik gaf aan dat ik HEEL erg toe was aan vakantie en rust. Ik had, en heb, er heel erg behoefte aan om dingen af te ronden en af te sluiten. De verpleegkundige was heel lief en beloofde me te bellen na de afspraak met de kindercardioloog wat ze ook netjes deed. Ik vond het heel erg fijn dat ik bij haar even mijn frustratie kon uiten en dat zij de tijd nam om te luisteren.

De volgende controles bij het consultatie bureau verliepen eigenlijk zonder noemenswaardige dingen. Tot ik afgelopen maandag weer bij de jeugdarts kwam. Ik kwam op een extra controle in verband met het spugen van Julia. Dat gaat nu overigens een stuk beter (snel afkloppen)! Ze vond het allemaal maar lastig. Ze kon niet inschatten waar het spugen vandaan kwam, ondanks mijn uitleg over wanneer Julia spuugt, namelijk als ze zich erg druk maak of inspant. Ze gaf aan mij over een maand nog een keer te bellen om te vragen hoe het dan gaat. Ze vroeg zich wel af of Julia nu spuugt na de fles, of na de hapjes. Julia krijgt geen fles, maar de borst vertelde ik haar. Dat had ze overigens ook gewoon in de computer kunnen zien. Hoeveel voedingen krijgt Julia dan, vroeg ze. Zeven a achter per dag. Inclusief de nachten. Nou, dat was echt VEEL te veel! Drie, maximaal vier voedingen per dag had ze nodig. Om 10:00 uur een flinke fruithap en in de avond een lekker bord warm eten! Als ik het echt wilde om 20:00 nog een voeding aan de borst en dan moest ze maar doorslapen hoor! Julia heeft namelijk geen nachtvoeding meer nodig! Oo en ik moest ook maar gaan kolven, dan kon ik zien hoeveel ze dronk. Toen ik haar vertelde dat ze op werkdagen flesjes van 120 miniliter kreeg, kreeg ik meteen te horen dat dat veel te weinig was! Ze moest minder flesjes, met meer inhoud drinken!

Ik heb mijn mond gehouden, prima mevrouw de arts. Ja, nee en amen. Wat een gelul! Julia doet het super goed! Ze groeit goed, is tevreden, ontwikkeld goed en is gewoon een happy baby! Ik doe waar ik mij goed bij voel, gebaseerd op adviezen van mensen die er, in mijn optiek, WEL verstand van hebben.  Het advies dat deze arts mij gaf is ZEER borstvoeding onvriendelijk. Vreemd eigenlijk, gezien de WHO en Unicef toch echt twee jaar borstvoeding adviseren.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is, lees je in! Zoek naar informatie en vertrouw op je gevoel. Laat je niet van alles aanpraten en durf kritisch te zijn! Ga er niet vanuit dat alles wat men daar zegt, de absolute waarheid is. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden.

Ben jij nou benieuwd waar ik mijn informatie vandaan haal? Kijk dan eens op de sites van de Groene Vrouw, Stefan Kleintjes en La Leche League. Stuk voor stuk mensen met verstand van zaken. Laat je vooral niet door mij vertellen wat het best is, maar doe je eigen onderzoek en doe waar jij je goed bij voelt!

Hoe zijn jouw ervaringen met het consultatiebureau? Let me know!


Reactie plaatsen

Reacties

Zorka
6 jaar geleden

Hoi hoi, wij zitten in Amersfoort bij het cb. En hebben vanaf begin af aan geen goede ervaringen.
Wij gaan er nu wel braaf heen elke maand, laten hen de controles doen en beantwoorden de vragen over onze relatie. Voor de rest inderdaad gewoon ja, nee en amen.
Ik zoek ook altijd alles zelf goed uit en vertrouw absoluut niet alleen op hun advies.
Als er echt iets is ga ik altijd naar de huisarts.
Het cb heeft aan t begin al zoveel fouten gemaakt bij ons.
Groetjes, Zorka

MamaTassel
6 jaar geleden

Wat jammer dat het bij jullie ook zo loopt. Gelukkig hebben we de mogelijkheid om via het internet zelf heel veel informatie te vinden! En inderdaad, de huisarts kan je altijd bellen! (Leuk dat je meeleest trouwens;)!)